Mensen met NAH (niet-aangeboren hersenletsel) doorlopen het zorgproces van de acute fase, naar de revalidatiefase en tot slot de chronische fase. Deze laatste kan onderverdeeld worden in re-integratie- en stabilisatiefase. In de NAH-zorg zijn 12 bouwstenen bepalend. Van behandeling tot begeleiding, van monitoring tot zelfbepaling.

 

Spoedeisende zorg en  (korte) ziekenhuisopname

De acute fase is de periode die aanvangt met het optreden van het trauma. In de acute fase wordt de diagnose gesteld en indien mogelijk de behandeling ingezet. Hoofddoelen van de behandeling in de acute fase zijn overleving van de patiënt, het voorkomen van secondaire schade aan de hersenen en andere complicaties, en het stabiliseren van de medische conditie. De acute fase loopt tot aan het moment dat de patiënt lichamelijk stabiel is en de acute interventie beëindigd is.

 

Revalidatiefase NAH

Zorg in revalidatiecentrum, verpleeghuis of thuis

In de revalidatiefase staan herstel van lichamelijke en cognitieve functies centraal, evenals het verminderen van beperkingen in activiteiten en participatie. In deze fase vindt bredere diagnostiek plaats naar de gevolgen van hersenletsel voor het lichamelijk, cognitief en praktisch functioneren. Deze fase speelt zich niet alleen af in een revalidatiecentrum. Soms begint de revalidatiefase al in het ziekenhuis. Veel patiënten verblijven thuis en revalideren ambulant. Ook zijn er revalidatieafdelingen die gekoppeld zijn aan verpleeghuizen.

 

Re-integratiefase NAH

Chronische zorg, thuis of in een woonvoorziening

Dit is de fase waarin de cliënt die maximaal ‘hersteld’ is, vorm leert geven aan zijn leven na het hersenletsel. Psychosociale zorg en re-integratie in de maatschappij staan centraal. De meeste cliënten in de chronische fase wonen thuis, al dan niet met mantelzorg en professionele ondersteuning, zoals thuiszorg. Een deel van de cliënten krijgt zorg in een woon- of verpleegvoorziening.

 

Stabilisatiefase NAH

Chronische zorg, levenslang, thuis of in een woonvoorziening

Deze fase betreft het leven met hersenletsel op de lange termijn. Voor betrokkenen is het duidelijk met welke problemen de getroffene en overige gezinsleden moeten leren leven.